30 december, half 12. Bijna de laatste dag van dit jaar. Een ultiem moment om terug te kijken, nostalgisch te doen en bijna een traantje weg te pinken bij alle goede en minder goede herinneringen.
Want de mensen die mij kennen, weten wel dat 2011 niet het jaar zal zijn waar ik alleen maar positief op terugkijk. Persoonlijk waren er een aantal zaken die minder goed liepen, maar ook de studiekeuzetwijfels sloegen toe. En die sloegen heftig toe. Zo heftig, dat ik mijn doktersjas al bijna voordat ik 'm aanhad, aan de wilgen wilde hangen.
Gelukkig bracht 2011 ook veel goeds. Toen ik eenmaal besloot dat ik de doktersjas eerst moest passen voor ik 'm afdankte, bleek die verrassend goed te passen. Mijn vuur kwam terug, mijn enthousiasme, en vooral mijn grote dromen.
Verder ontmoette ik weer heel veel nieuwe mensen, maakte ik nieuwe vrienden en werden sommige oude vriendschappen weer uit het stof gehaald. Gave was een hoogtepuntje van het afgelopen jaar, wat heb ik er van genoten! Toen ik vanmiddag mijn Multiculti-plakboek aan ging vullen met de foto's van afgelopen jaar, waande ik me weer even in Lunteren. Nog even en ik mag weer aftellen naar volgend kamp!
Ik heb veel geleerd, afgelopen jaar. Ik heb geleerd dat roddelen niet tof is. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om open te zijn. Ik heb geleerd om vriendschappen te waarderen, ze niet te overschatten, maar ze ook zeker niet te onderschatten. Ik heb geleerd door te zetten, te vechten voor mijzelf en mijn plekje op deze aarde.
En ik heb geleerd dankbaar te zijn voor elke nieuwe dag. Want hoe naar het soms ook was, in mijn grootste dieptepunten was God het meest dicht bij mij. En in het vertrouwen dat God er ook in 2012 zal zijn, durf ik aan Zijn hand het volgende jaar aan!
vrijdag 30 december 2011
maandag 26 december 2011
Waarom Jezus waardevoller is dan de kerstman
De kerstman woont op de Noordpool, Jezus is overal.
De kerstman komt maar één keer in het jaar, Jezus is er altijd voor ons.
De kerstman vult je kerstsok met kadootjes, Jezus vervult al je behoeften.
Voor de kerstman moet je in de rij wachten, Jezus is altijd dicht bij je als je Hem aanroept.
De kerstman neemt je op schoot, Jezus laat je rusten in Zijn armen.
De kerstman kent je naam niet, al wat hij kan zeggen is: "Hé kleine meid of jongen, hoe is jouw naam?" Jezus kende onze naam al voor wij geboren zijn.
De kerstman zegt "Je mag niet huilen," Jezus zegt: "Breng al je zorgen bij Mij want Ik zal voor jou zorgen."
De helpers van de kerstman maken speelgoed, Jezus geeft nieuw leven en heelt een gebroken hart.
De Kerstman antwoordt niet op je briefjes met wensen voor kerst, Jezus hoort al je gebeden en helpt je dan ook echt.
De Kerstman legt je cadeautjes onder een boom, Jezus werd jouw cadeau en stierf aan een boom.
Vrolijke Kerst iedereen!! :)
De kerstman komt maar één keer in het jaar, Jezus is er altijd voor ons.
De kerstman vult je kerstsok met kadootjes, Jezus vervult al je behoeften.
Voor de kerstman moet je in de rij wachten, Jezus is altijd dicht bij je als je Hem aanroept.
De kerstman neemt je op schoot, Jezus laat je rusten in Zijn armen.
De kerstman kent je naam niet, al wat hij kan zeggen is: "Hé kleine meid of jongen, hoe is jouw naam?" Jezus kende onze naam al voor wij geboren zijn.
De kerstman zegt "Je mag niet huilen," Jezus zegt: "Breng al je zorgen bij Mij want Ik zal voor jou zorgen."
De helpers van de kerstman maken speelgoed, Jezus geeft nieuw leven en heelt een gebroken hart.
De Kerstman antwoordt niet op je briefjes met wensen voor kerst, Jezus hoort al je gebeden en helpt je dan ook echt.
De Kerstman legt je cadeautjes onder een boom, Jezus werd jouw cadeau en stierf aan een boom.
Vrolijke Kerst iedereen!! :)
donderdag 15 december 2011
De achtbaan
Ik vlieg. Met een razende gang.
Door de achtbaan
De achtbaan van het leven.
Want die achtbaan
Die achtbaan, dat is geen leven.
O dear. Dit klinkt misschien wel een klein beetje suïcidaal. Don’t worry: dat ben ik absoluut niet. Ook al is mijn leven een achtbaan, met schroeven, buitelingen en versnellingen, toch geniet ik ervan. En ben ik dankbaar. Alleen verlang ik soms wel naar een korte onderbreking, een pauze in de achtbaan van het leven. Maar zolang die pauze buiten zicht lijkt, moeten we ons tevreden stellen met ons plaatsje in de achtbaan. Huilend om mensen die uitstappen, genietend van mensen die instappen. Zingend en biddend op de angstige momenten. Lachend en dankend op de vrolijke momenten. Maar bovenal: volop genietend van alles wat ik krijg!
*ik ben in een avontuurlijke, nostalgische Walibi-stemming. En achtbanen lenen zich heel goed voor filosofie.Wie weet volgen er nog wel meer achtbaan-verhalen!*
Door de achtbaan
De achtbaan van het leven.
Rustige start.
Sneller.
Sneller.
En dan
Ineens
Over de kop.
Dubbele schroef.
Sneller.
Sneller.
En dan
Ineens
Over de kop.
Dubbele schroef.
En weer rechtdoor. Met een razende gang.
Alsof die achtbaan
Die achtbaan mij alles kan geven.
Alsof die achtbaan
Die achtbaan mij alles kan geven.
Achterstevoren.
Sneller.
Sneller.
En dan
Ineens
Stilte
Het einde.
En nooit meer door. Ik ben niet bangSneller.
Sneller.
En dan
Ineens
Stilte
Het einde.
Want die achtbaan
Die achtbaan, dat is geen leven.
O dear. Dit klinkt misschien wel een klein beetje suïcidaal. Don’t worry: dat ben ik absoluut niet. Ook al is mijn leven een achtbaan, met schroeven, buitelingen en versnellingen, toch geniet ik ervan. En ben ik dankbaar. Alleen verlang ik soms wel naar een korte onderbreking, een pauze in de achtbaan van het leven. Maar zolang die pauze buiten zicht lijkt, moeten we ons tevreden stellen met ons plaatsje in de achtbaan. Huilend om mensen die uitstappen, genietend van mensen die instappen. Zingend en biddend op de angstige momenten. Lachend en dankend op de vrolijke momenten. Maar bovenal: volop genietend van alles wat ik krijg!
*ik ben in een avontuurlijke, nostalgische Walibi-stemming. En achtbanen lenen zich heel goed voor filosofie.Wie weet volgen er nog wel meer achtbaan-verhalen!*
woensdag 7 december 2011
Christmas Carols
Nu Sint Nicolaas weer op de terugreis naar Spanje is, is het tijd geworden om vooruit te kijken naar Kerst, het grote feest van Gods liefde.
Het feest van een God die zijn enige Zoon stuurde, om ons te redden. Het feest van licht, langer wordende dagen, gezelligheid. Maar vooral het feest van Love Divine.
En wie kunnen beter het oude verhaal van die ene kerstnacht in Bethlehem, ruim 2000 jaar geleden, vertellen dan jonge, onbevangen en onbevooroordeelde kinderen? Watch and enjoy!
Het feest van een God die zijn enige Zoon stuurde, om ons te redden. Het feest van licht, langer wordende dagen, gezelligheid. Maar vooral het feest van Love Divine.
En wie kunnen beter het oude verhaal van die ene kerstnacht in Bethlehem, ruim 2000 jaar geleden, vertellen dan jonge, onbevangen en onbevooroordeelde kinderen? Watch and enjoy!
dinsdag 6 december 2011
Be devoted - Acapella
Ik kocht een CD. Een hele mooie. En een hele bijzondere! Er staan zoveel mooie pareltjes op die CD, maar het nummer hieronder is een perfecte beschrijving van hoe ik wil leven: vol liefde voor mensen om mij heen, toegewijd aan God alleen.
-------------------------------------------------
Carry each other's burdens
Carry each other's burdens
And in this way you will fulfill
the law of Christ
Be devoted to one another in brotherly love
Be devoted to one another in brotherly love
Honor one another above yourselves
Never be lacking in zeal
But keep your spiritual fervor
Keep your spiritual fervor
Serving the Lord
Love one another
Serve one another
Pray for each other
Encourage one another
And build each other up
-------------------------------------------------
Carry each other's burdens
Carry each other's burdens
And in this way you will fulfill
the law of Christ
Be devoted to one another in brotherly love
Be devoted to one another in brotherly love
Honor one another above yourselves
Never be lacking in zeal
But keep your spiritual fervor
Keep your spiritual fervor
Serving the Lord
Love one another
Serve one another
Pray for each other
Encourage one another
And build each other up
zondag 27 november 2011
Over nostalgie en het leven
Ik heb iets ontdekt. Iets verslavends. Iets heel erg ontzettend leuks.
Heel vroeger hadden mijn papa en mama geen TV. Later, nog steeds erg vroeger, besloten ze toch een TV te kopen, en ik was dolgelukkig daarmee. Want er was één programma dat ik het liefst elke dag zou willen kijken: LoveLetters. Je weet wel: dat programma van Linda de Mol, waarin drie stelletjes zo hard mogelijk hun best deden om diezelfde avond nog te kunnen trouwen. Behalve alle spelletjes die ze speelden, werden ook hun huwelijksaanzoeken uitgezonden. En ik vond dat zó romantisch! Helaas verdween dat programma van de buis en tot mijn grote spijt staat er geen enkele aflevering op UitzendingGemist.
Maar gelukkig bedacht RTL op een goede dag om dat oude concept eens te vernieuwen. Dus nu wordt er een programma uitgezonden wat er erg op lijkt, maar toch heel anders is: Let's get married. Inclusief romantische aanzoeken *smelt*. En I like it! Een klein beetje nostalgie, maar toch ontzettend leuk!
In het echte leven maakte ik vrijdag trouwens iets bijzonders mee: een heuse keizersnede, oftewel een Sectio Caesarea. Het was zó tof om daarbij aanwezig te zijn! Eerder schreef ik over de gewone bevalling, maar een keizersnee is zo anders! Het gaat ontzettend snel: 20 minuten nadat mevrouw op de operatiekamer is (want, voor het geval je dat nog niet helemaal wist, een keizersnee is een operatie), is het kindje al geboren. Maar net als bij een gewone bevalling, is het geluk in de ogen van de kersverse ouders echt een cadeautje om te zien. Ik blijf het speciaal vinden om zo bij het begin van iemands leven op aarde te zijn!
Aan het begin van mijn weekje op OK had ik al tegen studiegenootjes gezegd dat ik heel hard hoopte dat ik nog een sectio mee zou maken, en mijn studiegenootjes konden vast aan me zien dat dat gelukt was: ik heb voor m'n gevoel de hele dag met een glimlach van oor tot oor gelopen.
Morgen begint trouwens mijn laatste weekje op de Gynaecologie! Ik ben heel blij dat ik nog een weekje mag, maar ik zal het ontzettend jammer vinden wanneer mijn laatste dagje voorbij is.. Gelukkig mag ik tot die tijd nog vier dagen, en daar ga ik intens van genieten!
Heel vroeger hadden mijn papa en mama geen TV. Later, nog steeds erg vroeger, besloten ze toch een TV te kopen, en ik was dolgelukkig daarmee. Want er was één programma dat ik het liefst elke dag zou willen kijken: LoveLetters. Je weet wel: dat programma van Linda de Mol, waarin drie stelletjes zo hard mogelijk hun best deden om diezelfde avond nog te kunnen trouwen. Behalve alle spelletjes die ze speelden, werden ook hun huwelijksaanzoeken uitgezonden. En ik vond dat zó romantisch! Helaas verdween dat programma van de buis en tot mijn grote spijt staat er geen enkele aflevering op UitzendingGemist.
Maar gelukkig bedacht RTL op een goede dag om dat oude concept eens te vernieuwen. Dus nu wordt er een programma uitgezonden wat er erg op lijkt, maar toch heel anders is: Let's get married. Inclusief romantische aanzoeken *smelt*. En I like it! Een klein beetje nostalgie, maar toch ontzettend leuk!
In het echte leven maakte ik vrijdag trouwens iets bijzonders mee: een heuse keizersnede, oftewel een Sectio Caesarea. Het was zó tof om daarbij aanwezig te zijn! Eerder schreef ik over de gewone bevalling, maar een keizersnee is zo anders! Het gaat ontzettend snel: 20 minuten nadat mevrouw op de operatiekamer is (want, voor het geval je dat nog niet helemaal wist, een keizersnee is een operatie), is het kindje al geboren. Maar net als bij een gewone bevalling, is het geluk in de ogen van de kersverse ouders echt een cadeautje om te zien. Ik blijf het speciaal vinden om zo bij het begin van iemands leven op aarde te zijn!
Aan het begin van mijn weekje op OK had ik al tegen studiegenootjes gezegd dat ik heel hard hoopte dat ik nog een sectio mee zou maken, en mijn studiegenootjes konden vast aan me zien dat dat gelukt was: ik heb voor m'n gevoel de hele dag met een glimlach van oor tot oor gelopen.
Morgen begint trouwens mijn laatste weekje op de Gynaecologie! Ik ben heel blij dat ik nog een weekje mag, maar ik zal het ontzettend jammer vinden wanneer mijn laatste dagje voorbij is.. Gelukkig mag ik tot die tijd nog vier dagen, en daar ga ik intens van genieten!
dinsdag 22 november 2011
Een weekje op OK!
En dan kan het echte werk beginnen! De snee wordt gezet, de wond wordt gemaakt.. En het beste zicht heb je als je steriel staat, dus in een stoer apepakje loopt.
Het zal je niet verbazen dat ik deze week op OK sta. En het is er leuk! Ik sta weliswaar niet de hele dag steriel, maar de toppertjes zijn natuurlijk de OK's waar ik wel steriel mag staan en dus heel (en dan ook echt héél) dicht op het sneegebied sta. En dat is leerzaam. En leuk. Want eindelijk mag ik dan toch echt iets doen wat er toe doet! Voor alle duidelijkheid: ik snij niet zelf. Ik opereer niet zelf. Ik houd alleen maar instrumenten vast, geef dingen aan en kijk mee. En leer heel veel.
Ik dek me altijd een beetje in als iemand me vraagt wat ik wil worden ('Gynaecoloog natuurlijk. Maar dit is dan ook mijn eerste co-schap'), maar stiekem weet ik het al zeker: ik word gynaecoloog! De ideale combinatie van luisteren, denken en doen!
vrijdag 18 november 2011
NS-avonduren
Vandaag gingen huisgenootje E. en ik eten bij oud-huisgenootje H. Enorm gezellig, omdat we elkaar al een tijdje niet hadden gesproken. We hebben heerlijk gegeten en ontzettend fijn bijgekletst. Een geslaagde avond dus!
En toen splitsten onze wegen zich bij het station; we moesten helaas alledrie een andere trein nemen. Ik besloot naar mijn trein te lopen en een lekker rustig plekje op te zoeken, zodat ik mijn boek verder kon lezen. Dat lukte: ik vond een heerlijk plekje en zat nog even lekker voor me uit te staren en na te denken over de afgelopen dag. Toen stapte er iemand de coupe in. Hij groette mij netjes, waarop ik, welopgevoed als ik ben, keurig teruggroette en voor me uit bleef staren. Toen kwam de eerste vraag: 'Weet jij hoelang het duurt voor we in ... zijn?' Nou, toevallig wist ik dat; dat was namelijk ook mijn eindbestemming. Van het een kwam het ander; we raakten erg gezellig aan het kletsen. Over van alles en nogwat: over geloof, studie, werk, leven, multiculti. Meneer bleek katholiek, en ik gereformeerd. Maar 'het maakt niet uit hoe je eruitziet, het gaat om God en om je hart' was onze conclusie. En dan maakt het niet uit dat ik Nederlands ben en hij niet. En dat hij een kruisje slaat en ik niet. Mooie conclusie, vond ik!
Bijzonder dat gesprekken met wildvreemden soms zo waardevol zijn. Ook al duren ze maar kort en blijft het bij een oppervlakkig kennen. Ook al scheidden onze wegen zich zodra we op onze bestemming aankwamen.
Ik weet het zeker: zulke gesprekken zijn waardevolle knipoogjes van mijn Koning en Vriend!
En toen splitsten onze wegen zich bij het station; we moesten helaas alledrie een andere trein nemen. Ik besloot naar mijn trein te lopen en een lekker rustig plekje op te zoeken, zodat ik mijn boek verder kon lezen. Dat lukte: ik vond een heerlijk plekje en zat nog even lekker voor me uit te staren en na te denken over de afgelopen dag. Toen stapte er iemand de coupe in. Hij groette mij netjes, waarop ik, welopgevoed als ik ben, keurig teruggroette en voor me uit bleef staren. Toen kwam de eerste vraag: 'Weet jij hoelang het duurt voor we in ... zijn?' Nou, toevallig wist ik dat; dat was namelijk ook mijn eindbestemming. Van het een kwam het ander; we raakten erg gezellig aan het kletsen. Over van alles en nogwat: over geloof, studie, werk, leven, multiculti. Meneer bleek katholiek, en ik gereformeerd. Maar 'het maakt niet uit hoe je eruitziet, het gaat om God en om je hart' was onze conclusie. En dan maakt het niet uit dat ik Nederlands ben en hij niet. En dat hij een kruisje slaat en ik niet. Mooie conclusie, vond ik!
Bijzonder dat gesprekken met wildvreemden soms zo waardevol zijn. Ook al duren ze maar kort en blijft het bij een oppervlakkig kennen. Ook al scheidden onze wegen zich zodra we op onze bestemming aankwamen.
Ik weet het zeker: zulke gesprekken zijn waardevolle knipoogjes van mijn Koning en Vriend!
woensdag 16 november 2011
Cupcakes
Vandaag waren dan eindelijk mijn cupcakes af. En ik ben tevreden, en stiekem best wel een beetje trots op het eindresultaat:
Gelukkig smaken ze ook erg lekker. De appelcake die ik gisteren in elkaar prutste, viel overigens in de smaak; hoewel ik 'm zelf ietwat mislukt vond. Maar ik weet hoe het komt: als je boter laat smelten in de magnetron, is het niet handig als je dat vergeet. Daar wordt het botersoep van. Dus. Les voor de volgende keer: let op als je boter in de magnetron stopt!
Voorlopig is het echter gedaan met mijn bakplezier. Buiten het feit dat ik eerst op moet maken wat ik heb, ga ik morgen heerlijk stadten en heb ik, oh, leukheid, een symposium. En vrijdag kan ik niet. En daarna begint het werkende leven opnieuw, voor twee lange, leuke weken! De keuze tussen leuk bakken en leuk werken is zo makkelijk nog niet..! Lang leve het studentenleven, waarin elke willekeurige combinatie mogelijk is:).
dinsdag 15 november 2011
Free!
Ik geniet. Van een weekje pauze. Een weekje geen bevallende dames. Een weekje geen poli. Een weekje geen OK.
En ik verveel me. Ik verveel me suf. En ik bedenk telkens weer hoe leuk het is om arts in spé te zijn. En dus moet ik mijn tijd door zien te komen en me voor zien te bereiden op mijn weekje OK.
Vandaag ontdekte ik echter al dat je zelfs op je meest vrije dag nog een verkeerde planning kan maken. Ik mocht uitslapen van mezelf. Dat is zeker gelukt: om kwart over 10 besloot ik mijn warme bedje uit te stappen. Toen besloot ik cupcakejes te gaan bakken. Die waren rond 13.00u eindelijk klaar (dat is: uit de oven). Toen besloot ik de keuken op te gaan ruimen. Toen bedacht ik dat ik beloofd had voor mijn coachgroep van morgen iets lekkers mee te nemen. Dus dat betekende: shoppen of nog iets lekkers bakken. Ik besloot: ik maak cake. Appel-kaneelcake. Die staat, as we speak, in de oven. En ik bedacht dat mijn broertje morgen jarig is. Een kaartje is dan wel zo aardig. En ik heb kring vanavond. Dat moest ook nog voorbereid worden.
Uiteindelijk: is de keuken schoon, netjes en geordend. Staat de appelkaneelcake in de oven. Is het kaartje voor mijn broertje onderweg naar zijn bestemming. Is kring voorbereid. Zijn de cupcakes nog steeds niet versierd. En ben ik niet bepaald uitgerust.
Morgen is er weer een dag:).
En ik verveel me. Ik verveel me suf. En ik bedenk telkens weer hoe leuk het is om arts in spé te zijn. En dus moet ik mijn tijd door zien te komen en me voor zien te bereiden op mijn weekje OK.
Vandaag ontdekte ik echter al dat je zelfs op je meest vrije dag nog een verkeerde planning kan maken. Ik mocht uitslapen van mezelf. Dat is zeker gelukt: om kwart over 10 besloot ik mijn warme bedje uit te stappen. Toen besloot ik cupcakejes te gaan bakken. Die waren rond 13.00u eindelijk klaar (dat is: uit de oven). Toen besloot ik de keuken op te gaan ruimen. Toen bedacht ik dat ik beloofd had voor mijn coachgroep van morgen iets lekkers mee te nemen. Dus dat betekende: shoppen of nog iets lekkers bakken. Ik besloot: ik maak cake. Appel-kaneelcake. Die staat, as we speak, in de oven. En ik bedacht dat mijn broertje morgen jarig is. Een kaartje is dan wel zo aardig. En ik heb kring vanavond. Dat moest ook nog voorbereid worden.
Uiteindelijk: is de keuken schoon, netjes en geordend. Staat de appelkaneelcake in de oven. Is het kaartje voor mijn broertje onderweg naar zijn bestemming. Is kring voorbereid. Zijn de cupcakes nog steeds niet versierd. En ben ik niet bepaald uitgerust.
Morgen is er weer een dag:).
dinsdag 8 november 2011
De bevalling!
Welkom in de wondere wereld van de gynaecologie en verloskunde. De wereld waar pijn fijn is en bloed goed. De wereld waar grootse dingen, in kleine baby's verpakt, gebeuren.
De wereld waar beschuit met muisjes geen bijzonderheid is, maar een dagelijkse traktatie.
Welkom op de verloskamers.
Welkom in mijn wereld.
Voor ik begon aan mijn weekje verloskamers dacht ik: en nú zal ik zien of ik ooit zelf nog kinderen wens te krijgen. Ik hoorde de angstige verhalen van andere co-assistenten al om me heen: 'bevallen is zo'n ellende, dat ik dat mezelf (of: mijn partner in het geval van onze mannelijke gyn-co) niet aan wil doen!' En bevallen is pijnlijk. Bevallen is naar. Bevallen is een ellende.
Maar toch is het zó tof! Zo'n wriemelend, klein mormeltje dat dan ineens van de binnenkant van je buik naar de buitenkant van je buik floept.. Wonderlijk!
En het bijzondere is: ik was erbij. Ik was erbij toen kleine Tim (not his real name) zijn eerste ademteug nam. Ik was erbij toen hij voor het allereerst begon te huilen. Ik maakte mee hoeveel pijn zijn moeder leed, hoe gestressd zij was voor haar kindje geboren werd. En ik maakte mee hoe trots, gelukkig en blij zij en haar man waren toen hij er eenmaal was. Bizar, om te zien hoe anders een vrouw is als haar kind eenmaal geboren is! Ik geloof niet dat ik ooit iemand gelukkiger heb zien zijn, genietend van de eerste momenten samen met haar kindje. Wonderlijk!
Verloskunde: ik houd ervan.
Ik word dokter. En ik geniet!
De wereld waar beschuit met muisjes geen bijzonderheid is, maar een dagelijkse traktatie.
Welkom op de verloskamers.
Welkom in mijn wereld.
Voor ik begon aan mijn weekje verloskamers dacht ik: en nú zal ik zien of ik ooit zelf nog kinderen wens te krijgen. Ik hoorde de angstige verhalen van andere co-assistenten al om me heen: 'bevallen is zo'n ellende, dat ik dat mezelf (of: mijn partner in het geval van onze mannelijke gyn-co) niet aan wil doen!' En bevallen is pijnlijk. Bevallen is naar. Bevallen is een ellende.
Maar toch is het zó tof! Zo'n wriemelend, klein mormeltje dat dan ineens van de binnenkant van je buik naar de buitenkant van je buik floept.. Wonderlijk!
En het bijzondere is: ik was erbij. Ik was erbij toen kleine Tim (not his real name) zijn eerste ademteug nam. Ik was erbij toen hij voor het allereerst begon te huilen. Ik maakte mee hoeveel pijn zijn moeder leed, hoe gestressd zij was voor haar kindje geboren werd. En ik maakte mee hoe trots, gelukkig en blij zij en haar man waren toen hij er eenmaal was. Bizar, om te zien hoe anders een vrouw is als haar kind eenmaal geboren is! Ik geloof niet dat ik ooit iemand gelukkiger heb zien zijn, genietend van de eerste momenten samen met haar kindje. Wonderlijk!
Verloskunde: ik houd ervan.
Ik word dokter. En ik geniet!
zondag 6 november 2011
Something in the water
Omdat christelijke artiesten soms ook wel weten door te breken in de seculaire muziekindustrie!
Brooke Fraser, de zangeres van dit liedje, zong ooit ook bij Hillsong United en haar meest bekende lied uit de gospelscene is 'Hosanna'.
Start over again
Sinds de grote migratie op Weblog heb ik altijd geroepen: ik blijf Weblog trouw! Met Wordpress komen we er wel uit, en het wordt ooit wel weer mooi.
Dat ooit zal vast nog wel komen, maar ik heb geen idee wanneer.. Dus ga ik hier maar verder! Waar ik mijn layout kan maken zoals ik wil, waar ik lekker kan schrijven als ik tijd en zin heb.
Dus. Voor de oude berichtjes verwijs ik je graag naar mijn (niet zo mooie) oude blog, de nieuwe berichtjes gaan hier geplaatst worden!
Een nieuwe blog betekent een nieuwe naam. Catch the Light, omdat Licht je leven laat stralen. En dan met name het licht uit *gospelmodus* Jesus, light in the darkness.
En omdat ik er een mooi plaatje bij had:).
Anyway. Search the Light, try to catch it!
Dat ooit zal vast nog wel komen, maar ik heb geen idee wanneer.. Dus ga ik hier maar verder! Waar ik mijn layout kan maken zoals ik wil, waar ik lekker kan schrijven als ik tijd en zin heb.
Dus. Voor de oude berichtjes verwijs ik je graag naar mijn (niet zo mooie) oude blog, de nieuwe berichtjes gaan hier geplaatst worden!
Een nieuwe blog betekent een nieuwe naam. Catch the Light, omdat Licht je leven laat stralen. En dan met name het licht uit *gospelmodus* Jesus, light in the darkness.
En omdat ik er een mooi plaatje bij had:).
Anyway. Search the Light, try to catch it!
Voor eeuwig
Voor eeuwig
Verworpen
Verguisd
Vervloekt
Door één keuze.
Van één mens.
Door één vrucht.
Voor eeuwig
Een reddingsplan
Een wonder
Een halleluja
Door één keuze
Van één God
Door één kruis
Voor eeuwig
Verbonden
Verkozen
Verlost
Verworpen
Verguisd
Vervloekt
Door één keuze.
Van één mens.
Door één vrucht.
Voor eeuwig
Een reddingsplan
Een wonder
Een halleluja
Door één keuze
Van één God
Door één kruis
Voor eeuwig
Verbonden
Verkozen
Verlost
Abonneren op:
Posts (Atom)