Welkom in de wondere wereld van de gynaecologie en verloskunde. De wereld waar pijn fijn is en bloed goed. De wereld waar grootse dingen, in kleine baby's verpakt, gebeuren.
De wereld waar beschuit met muisjes geen bijzonderheid is, maar een dagelijkse traktatie.
Welkom op de verloskamers.
Welkom in mijn wereld.
Voor ik begon aan mijn weekje verloskamers dacht ik: en nú zal ik zien of ik ooit zelf nog kinderen wens te krijgen. Ik hoorde de angstige verhalen van andere co-assistenten al om me heen: 'bevallen is zo'n ellende, dat ik dat mezelf (of: mijn partner in het geval van onze mannelijke gyn-co) niet aan wil doen!' En bevallen is pijnlijk. Bevallen is naar. Bevallen is een ellende.
Maar toch is het zó tof! Zo'n wriemelend, klein mormeltje dat dan ineens van de binnenkant van je buik naar de buitenkant van je buik floept.. Wonderlijk!
En het bijzondere is: ik was erbij. Ik was erbij toen kleine Tim (not his real name) zijn eerste ademteug nam. Ik was erbij toen hij voor het allereerst begon te huilen. Ik maakte mee hoeveel pijn zijn moeder leed, hoe gestressd zij was voor haar kindje geboren werd. En ik maakte mee hoe trots, gelukkig en blij zij en haar man waren toen hij er eenmaal was. Bizar, om te zien hoe anders een vrouw is als haar kind eenmaal geboren is! Ik geloof niet dat ik ooit iemand gelukkiger heb zien zijn, genietend van de eerste momenten samen met haar kindje. Wonderlijk!
Verloskunde: ik houd ervan.
Ik word dokter. En ik geniet!
Heel blij voor jou dat het zoveel duidelijker is dat deze studie toch wel echt jouw ding is :d.
BeantwoordenVerwijderen