Als 22-jarige leef ik niet zozeer met 'de toekomst' in mijn hoofd, maar vooral met 'mijn toekomst'. En dan niet zozeer een vast omlijnd plaatje, maar meer een wazige schets waarmee ik nog alle kanten op kan, met de nodige vragen daarbij.
Want wazig blijft het. Ook - misschien wel juist - nu ik al in het vijfde jaar van m'n studie zit, volop stage loop en allerlei leuke en mooie dingen zie. Maar al die leuke en mooie dingen hebben een belangrijk nadeel: ze vallen niet samen tot één beroep. Ja, dat van dokter, maar specifieker dan dat krijg ik het niet en dat zal wel moeten in de komende tijd.
Wat ik wel voorzichtig kan zeggen, is dat ik misschien toch wel net wat meer een operatiedokter word. Ik geniet er ontzettend van om operaties te zien en vooral ook om operaties mee te doen. Spatbril op, steriele jas aan; ready to cut!
Aan de andere kant: een beetje puzzelen en nadenken op de interne is toch ook wel weer leuk. En ECG's lezen op de cardiologie is heel interessant. En bevallingen doen op de gynaecologie, heerlijk! Of uitleg geven als onderwijsdokter, daar houd ik ook wel van. Of verdwijnen naar diep donker Afrika, om daar de tropenheld uit te hangen. Hoewel, die heldenstatus mag per direct geschrapt worden; dat valt allemaal ook nog wel mee.
Kortom. Ik word dokter. Maar er zijn meer smaken dokters dan ik tellen kan en kiezen is nog nooit mijn sterkste kant geweest. Maar wie weet baart oefening kunst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten