Nomnso Kalu

Mijn telefoon heeft een naam. Een echte, originele naam. Verrassend genoeg is het een naam die ergens ook wel een klein beetje bij mij past: Nomnso Kalu. Nu alleen nog uit zien te puzzelen hoe ik dat uit kan spreken! Het staat immers best wel cool om te kunnen zeggen dat ik op zoek ben naar Nomnso Kalu!

Bijzondere namen zijn mooi. Laatst was ik in Rotterdam en daar ging ik naar de Afrikaanse kerk. Dat was een heel fijne gemeente en wat me onder andere opviel, was dat er zoveel kindjes waren. Een van die kindjes, een doddig meisje van ongeveer 18 maanden, heette Amazing. Dat is toch mooi?

Om in Rotterdam te komen, moest ik reizen. Ik ben nog altijd geen gelukkige bezitter van een auto, dus dat betekende dat ik gezellig met de trein mocht. En gezellig werd het zeker *sarcasm*. Er was namelijk een voetbalwedstrijd. En zoals iedereen weet, is voetbal iets voor échte mannen. In Amersfoort werd het station (en dus ook de trein naar Rotterdam) overspoeld door échte mannen. Uitgedost in Feyenoordpakjes, omhuld met Feyenoordsjaals en daarbij ook nog eens Feyenoordonzin uitkramend. En die Feyenoordonzin is behoorlijk antisemitisch. Als dát de echte man is, geef mijn portie dan maar aan Fikkie! *Ik chargeer*.

Wat me overigens verbaasde, was dat antisemitische Feyenoordonzin is toegestaan. Maar ja, ze ontkennen de Holocaust dan ook niet.. Ze zijn alleen niet bepaald subtiel over hun ideeën over joden. Bah, ik word echt een beetje moe van het continue bashen van mensen met een andere culturele, religieuze of financiële achtergrond. En als het maar in een ontspannende setting is, heet het vrijheid van meningsuiting. Al doe je een boerka aan tijdens carnaval. Al schreeuw je onderweg naar een Feyenoord-Ajaxwedstrijd de meest gruwelijke verwensingen richting joden. Wij zijn Nederlanders, wij zijn tolerant.

Gelukkig maakte de dag zelf erg veel goed. Ik was dus in die Afrikaanse kerk en de mensen waren zó hartelijk! We werden aan alle kanten begroet, iedereen heette ons welkom, het was tof. De muziek was ontzettend mooi, alleen was het de bedoeling dat je mee ging dansen bij de aanbidding. Gelukkig was ik samen met een andere Nederlandse vriendin, nu vormden we samen een wit, stilstaand eilandje temidden van al die heerlijk dansende mensen! Het was af en toe wel even puzzelen: de voertaal was Frans. Dat kan ik niet. Gelukkig werd er Engels getolkt!

Ik ben echt dol op internationale kerkdiensten. Ik vind het tof om in het Engels te zingen. Het feit dat er niet in mijn moedertaal gesproken wordt, maakt dat ik beter oplet. En de sfeer is er zó tof!

Ik vind het heel gaaf om te zien dat God echt niet alleen op ons beperkte stukje wereld is. Het laat me zien dat God groter is dan ik denk. Dat Hij ook specialer is dan ik denk. En dat ik, keer op keer, te beperkt van mijn grote God denk!